Dijital Makine Alacak Yenilere Özel

Başınıza öyle uzun bir dert sarıyorum ki kızgınlıkta ateş çıkacak gözlerinizden.
DİJİTAL KAMERALAR, OBJEKTİFLER Teknik Özellikler


DİJİTAL MAKİNE VE FOTOĞRAF NEDİR:
Bu günlerde, bütün insanları bir dijital fotoğraf makinesi tutkusu aldı gidiyor. Bu makinelerle ilgili genel bilgilerin yanında, analog makineler, film ve objektiflerle ilgili bazı özet bilgileri de bu yazıda bulacaksınız. Detaylar okuyucuyu sıkar. Belki dozu ayarında tutmak mümkün olmayacak ama işin sırrı detaylarda gizlidir. İlginizi uyanık tutmak için konuyu bölük-börçük yazının her yerine serpiştirdim. Konuları parça-parça işlememizin sebebi, okuyucuyu sıkmadan okutmayı amaçlamaktadır..
“Dijital makinenin temel işleyişi basittir. Işığa duyarlı bir algılayıcı vardır; bu algılayıcı ışık enerjisini elektrik enerjisine dönüştürür. İşlemci çipi bu analog sinyalleri yorumlayıp görüntü verilerine çevirir; ardından da veriler bellek kartına kaydedilir.” Bu kadarcık mı? Aslında işlemci gördüğü alanın renk tonlarını ve ışık yansımasını sayılar halinde kodluyor, sonra bunları analiz ediyor işliyor ve bir harita yapıyor, işlemcinin yaptığı bu harita bize fotoğraf olarak yansıyor. Sonuç bu kadar ama sonuca gelene dek neler var bir bakalım. Fotoğrafın temeli ışık olayıdır. “Yakın zamana kadar sadece uzmanların yapabildiği ışık çizimi ØώTO=foto=ışık;YPαØσ=grafos=çizgi günümüzde herkesin kolaylıkla uygulayabileceği bir seviyeye geldi.” Bütün ayarları kendi yapabilen ve film kullanmayan makineler görüntüyü kaydedip size fotoğraf olarak sunabiliyor.
Dijital makinelerin resim kalitesini etkileyen unsurlardan en önemlisi objektif ve ışık algılayıcıdır (elektronik film). Bunlara kısaca CCD (Change-Coupled device) ve CMOS (Complemantary metal oxide Semiconductor) algılayıcılar deniliyor. Objektif, görüntüyü (kayıp oluyor elbette) algılayıcıya ileten mercek düzenekleridir. “Basit merceklerin arkasına yüksek çözünürlük veren algılayıcılar koymak sadece milyon piksellik bulanık ve çarpık görüntüler oluşturur.” Yeni teknoloji ile üretilen objektifler, birçok element ve gruptan oluşturulan mercek düzenekleri, asferik denilen yontulmuş ince merceklerle ve (multi coated) bir-kaç kat özel kaplamalarla ışık ve renkleri doğru noktalara ileten kırma indisi yüksek son derece üstün teknoloji üretimlerdir. Özellikle geniş açı objektifler ışık ve renk kırılma noktalarını film düzlemine doğru aktarabilmek için özel gruplandırılmış çok ileri mühendislik harikalarıdır. (Leica, Zeiss; Nikon, Canon, Angeniux, Pentax, Minolta, Olympus, Tokina, Rollei) gibi prestijli markalardan söz ediyorum) Geniş açı objektifler en prestijli markaların bile zorlandıkları üretimlerdir. (sony, Carl Zeiss – Panasonic, Leica – Casio, pentax ve canon lenslerini neden kullanır dersiniz ? Oysa kendi ürettikleri mercekler de var .) Zum objektiflerde sabit odaklı olanlar örneğin 80 ~ 200 f/2,8 gibi olanlar muhteşem objektiflerdir. Geniş açıdan tele arasında f/3,5 – 5,6 gibi değişken odaklı objektifler daha yaygın ve daha ucuzdur. (Bunun anlamı geniş açıda en fazla 3,5, tele durumunda en geniş 5,6 f değeri verebilir demektir.) Bunlar kötü değildir ama diğerlerine göre daha az element kullanılmıştır, kabul edilebilir sonuç verir ve daha hesaplıdır. Az element kullanılan (aslında çok elementlerin birbirine giydirilerek inceltilmişi) birbirine iç içe yapıştırılmış asferik camlardan oluşan küçük boyutlu ve hafif mükemmel objektifler de var elbette. Profesyöneller zoom lensleri pek fazla kullanmazlar. Onlar için çoğu zum objektifler yetersiz kalır. Aslında sonuçlarını beğenmezler. Bir Safari veya vahşi Animal fotoğrafcısı 600mm 12 kg gelen devasa bir objektifi niye taşır acaba; oysa 2 kg gelen aynı odak uzaklığında tele objektifler de var. Sebebi basit : maximum odak uzaklığında aydınlık olması, sabit odaklı olmaları, ışık geçirgenliği, renk düzlemini aynı noktaya düşürebilmeleri, dış kenarlarda ton farkı