Fotoğraf Bir Kaçış Olabilir Mi?

Son zamanlarda bir tezim var. Ödünleme psikolojisi ile ilgili. Kim bir tarafa dogru hızlı adımlarla koşuyorsa tersi istikametinde kaçtığı birşey var zannediyorum.

Bilirsiniz malum tespitleri hepimiz yapabiliriz. Çirkin biri, iyi olmaya koşar ya da paraya koşar. Asosyal biri de paraya koşar. Erkekler de paraya koşar.. Kızlarda paraya koşar (dolaylı olarak).. du bi saniye..!!! Şimdi örnek vereyim diye yazmaya başladımda herkes paraya koşuyormuş ya

Neyse konumuza dönelim. Fotoğrafa niye koşuyoruz? Bu siteye niye hergun bakıyorsunuz? Konular birbirinin tekrarı olmaya çoktan başlamış olsada hala garip bir alışkanlıkla-kaçış arası bir bakış.

Sizin de arasıra düşündüğünüz oluyor mu ben gerçekten fotoğrafı ne kadar seviyorum diye? Acep bir boşluğu mu dolduruyor sadece? Pekala o boşlugu baska da bisey doldurur muydu?

Şimdi iki elimi başımın ortasına alarak düşünüyorum. Fotoğrafa başlarken ki fotğrafın çekiciliği geride kaldıda. Hayatın içinden bri iticilik mi fotoğrafa yaklaştırıyor. Fotoğrafın çekmediği kesin.. ki bu satırları yazıyorum.

Çoğu kişide mesela fotoğraf çekmiyor artık. Ama bisey varmış gibi de gayri ihtiyari bir takip var hala.

Meselenin klişe fotoğraf çekme sancısından kaynaklı bir durgunluk oldugunu sanmıyorum.

Yada fotoğraf artık boyut değiştirdi de ben mi yakalayamadım...

Neden yeni bri makinanın özelliklerini okumak artık heyecan vermiyor. Niye izledigim güzel bir fotografı kıskanmıyorum artık. Heyecan vermediği halde bütün bunları niye takip ediyorum?

Ne diyosunuz siz bu işe?


edit :Konunun yeterince anlaşılması icin ek cümleyide yazıyorum..




Ortada alınan yada alınması gereken hedefelnelen bir tatmin duygusu var. İşte o tatmin duygusu geride eksik heraldeki fotografa yöneliyoruz.

Bu tatmin duygusu da herkeste farklı olabilir. Başarısız biri, fotografla bu yönünü tatmin etmek isteyebilir mesela.. Ya da iletişimi zayıf bir insan ortak nokta oluşturarak aitlik duygusunu tatmin etmeyi hedefleyebilir..

Şimdi bana maval okumayın Hayatı ve kuşları seviyorum gibisinden..

Sahsen ben cok yakışıklı olsaydım model olurdum. Banane fotografından mesela dimi..

Aaa bizim bir tanıdık var o fotografla çok ilgili... Sırf bu cumle ugruna da bir tatmin duygusu telafisi yapılabilir..

Hınzır bir şey aramıyorum aslında. Bir kompleks tespiti yapmak gibi niyetimde yok.

Yaa en basiti. Fotograf makinası boynunuzda asılı yolda yürürken, normal bir insana göre dikkat çekme oranınız yükselir. Egerki yere yatıp alengirli hareketlerle fotograf çekmeye çalıırsanız bu dikkat çekme oranı daha da yükselir. Bir dikkat çekme egosu da bir parça olabilri mi?

Ya da top sakal bırakmayı seviyorsunuz ama top sakal, hobisiz bir işe yaramıyor. Top sakalım varsa o zaman ben gitar çalayım? Yok yetenek ,yok gitarı beceremedim denilebilir. Ama iyi de benim top saklaım hala var. O zaman ben rock solisti olayım. Yok ses yok anasını satayım Ressam olsam su saatten sonra yemez. O zaman ben gidip bir dslr alayım.

Ya da salaş giyinmeyi seviyorsunuz. Ama gel görki memursunuz.. mesai saati dısında salaş kıyafeti öylece giymek kelebek gibi durabilir. Sırıtabilir. BU yüzden bir ensturaman lazım. Fotograf makinası olabilir. .

Ya da bir masada herkes biseyden bahsediyor. Biri diyor bilmem ne festivali. Biri diyor roma biri diyor ispanya.. Siz diyorsunuz ki ya napalım çalısıyoz işte.. Eve git işe gel.. Çok sırıtır dimi. Napılır? Ben sadece emekliliği bekleyen biri değilim. Ben sıradan değilim. Bende varım.. Bak fotografla ilgileniyorum. Hatta şu adam manyak fotograflar çekiyor.. Çekmese de olur yani. Çekeni bilse bile bi yere kadar götürebilir.

Bir cv deki hobiler kısmına tv izlemek ve seyahet etmek dışında yazabileceginiz esaslı birsey yok. Hımm. O zaman bir hobi lazım. Hacım aybasına kadar bana 1000 lira borc versene.. Napcan? .lazım olum işte...

Herkesin bir tanımlama cumlesi var ya hani.. Birini tarif edersiniz ama karsıdaki kişi çıkartamaz. Digeri derki -hani canıım kısa boylu, koca kafalı haififten.. -Haa sen nuri'yi diyorsun.. Çok can sıkıcı dimi. Tanımlama cümlelerini millet genelde zaafiyetlerden ve eksiklillerden yapıyor. Kimse öncelikli olarak iyi yönlerinden başlamıyor tanımlarken. Cunku eksiklikler daha cabuk akılda kalıyor. Tanımlama cümlsinin arasına şöyle ""hani canım fotograf çekiyordu ya gecen yere yatıyordu şurda, işte o çocuk" gibisinden bir sözcuk konulsa fena mı olur..

komposizyon kelimesine karsı bir zaafiyetiniz var. Cumle icinde kullanmak icin can atıyorsunuz ama onu saracak bir cümle yok. Fotograf literatürü işe yarayabilir. -Bence bu fotografta kompoziyon başarılı.. diyerek bu hasrete son verebilirsiniz.

Makyavelli derki..

Önemli olan ne elde ettiğin değil. ne elde ettiğinle ne elde edeceğindir..

kontrastoğlan derki...

Adam doğru söylemiş..


#kontrast' tarafından 02.10.2009 11:58:05 tarihinde düzenlendi.