İnsan Ve Deniz

Ne büyük saadetmiş çocukluk günlerimde yaşadıklarımın yüreğimde uyandırdığı sıcaklık. Bir deniz kenarında yürürken aldığım o zevk, yaşadığım duygular..Güneş bir başka doğardı o günlerde. Beklentim neydi bugüne dek hiç sorgulamadım hayattan. Bulanık günlerin hiç olmaması mümkün değildi elbet ama en aza indirgenebilseydi, mavi okyanus gibi..
Güller, orkideler olmasa da mimozalarla bezenebilseydi yaşantım. Tozpembe olmasa da turkuaza çevrilebilseydi günlerim.
Önceden küçüktüm. Bir mavi okyanusu uzak bir yerden izlerken hiç bir anlam yüklemezdim.
Şimdi ise büyüdüm. Mavi okyanus kadar geniş, bir o kadar derin tarif edilmez duygulara sahibim, sahibiz.
Sahi neden büyümek insanı endişeye sürükler ki?
Neden büyümekten korkarız ki?
Büyümek "Peki, şimdi ne yapacağım ben?" sorusunun en can alıcısı oldu.. benim için, bizim için.