Zaman Denizi

Daha önce hiç deniz görmemiş bir çocuk sevinciyle karşılarız denizi her gördüğümüzde o mutluluğu. Yüksek bir dağı geçtikten sonra karşımıza uyuyan güzel olarak serilen o enginliği. Tebessüm oluşturur yüzlerde. Mutluluk tohumları eker feri gitmiş yüreğimize. Belki bir anımız vardır denizle ilgili, belki de beklediğimiz biri. Belki sadece mavi rengidir bizi kendine çeken. Belki de bakınca görmediğimiz ama içinde yaşayan milyonlarca canlının var olma düşüncesidir deniz sevme nedenimiz. Derler ya, sevmenin nedeni olmaz diye. Bu da öyle bir şey değil mi aslında? Siz hiç kumlara oturup gün doğumunun ufuktan yükseldiği tan vaktinde, içinizde bir umut ya da mutlulukla, kıyıya değen minik dalgaların yumuşacık sesiyle kendinizden geçmediniz mi? Peki deniz üstündeki yakamoz aksi? Yani arkadaşlar, nice huzura gebedir deniz ve o engin mavi.