İsim Bulamadım Bu Fotoya

O çocuk büyüyecek... Açlıktan, yokluktan, yoksulluktan ölmezse, açlığıyla büyüyecek hem de. Tok olmak nasıl bir şeydir, bilmeden büyüyecek. Sorsalar, mesela “neye benzer tokluk?” deseler, susacak. Gözlerini kaçıracak belki de. Hani aç olmak, yoksul olmak, ayıp bir şeymiş gibi. Çocuk susacak ama birileri soracak “bugün de doydum çok şükür” demek, o çocuğun kaderine neden yazılmamıştır diye. Hani eşit doğardı insanlar? Öyle yazıyordu bütün kitaplar... Komşusu açken tok yatmazdı hiç kimse? Kitaplar mı yalan, yoksa hayat mı yalanların işgali altında?
O çocuk belki okula gidecek, belki gidemeyecek ama hep okullu olmak isteyecek. İmrenecek ama olmayacak işte...Sümüklü olur sokağın çocukları. Çünkü ısınamazlar bir türlü, üşürler. O çocuğa bıraksalar ne üşür, ne de erken büyürdü. Yaşardı çocukluğunu doyasıya. Yani bu yoksulluk, açlık, alçaklık olmasaydı. Ya ışıltılı, pırıltılı reklamlar? Dalga geçer aç çocuklarla. Ve o çocuk önce yutkunmayı öğrenir, sonra dişini sıkmayı. Çocuk bu, şeker de ister, bayramlıkta. Anasının gözyaşı yüreğine akar, dalga olur kabarır. Ağlasa ne çare, dövünse ne olacak.....