Suratsızlar Ve Aynalar

@ 2010 ankara

kadın olmak dünyanın en zor işidir. hep beğenilmek ve seçilmek arzusu üzerine inşa edilmiş bir hayat; ömür boyu ayna karşısında sınav veren bir kadınlık! kendi yüzünden başlayarak bütün dünyayı boyamaya adanmış bir yaşam. makyaj yapma zorunluluklarından, kendisinden illede bir ressam yaratma gayretlerine uzanan kocaman bir tarihin yanıtını net olarak veremediği bir sürü soru... bukadar çok soruyla başedemeyen kadın, ne kadına biçilen geleneksel rolün içinde kilitli kalabiliyor, ne de içinde büyüyüp gelişebildiği yeni bir hayat kurabiliyor; koşulları değişmemiş bir evrende sorularla derinleştirilmiş zeka mutsuzluklarında da ne yazık ki farklı bir hayat kuramıyor. bütün bilinenler, bütün doğrular, yanlışlar gelip kadını gündelik hayatın ortasında vuruyor. nice tuzaktan ustalıkla kaçarken, birdenbire ya çok bilinen ya hiç beklenmeyen bir tuzağın içinde bulabiliyor kadın kendini. bazı zamanlar kucağına verilen bir çocuk, bütün yaşamı için bir sus lokması oluyor. çocuk sahibi olduktan sonra buna karşılık hayatının en az yarısını ödüyor. geri kalan yarısıda artık şansına ne çıkarsa. kadın bilincinin o silinmeyen laneti, insanoğlunun maruz kaldığı lanetler içinde en korkuncudur...

hiç bir şey göründüğü gibi değildir.
en güzel benzetmelere tabii tutulan kadınlık mertebesi tek bir hata ve yanlışta yerin dibinde saçlarından tutulup sürüklenebilmektedir.

Adem 'in "kaburgasından" yaratılan Havva'nın hikayesi ise duruma tuz biber oluyor başlangıcımız bir erkeğe ama doğada ki tüm yeni insanlık başlangıçları bizle başlıyor.

KEZA HİÇ AYNAYA BAKAMAYACAK BAKTIĞINDA KENDİNİ SORGULAYAMAYACAK KADINLAR AZIMSANMAYACAK KADAR ÇOK.

KADIN OLMAK YA DA OLAMAMAK
"KADIN " HEP BU İKİLEMİN ARASINDA GİDİP GELİYOR.
SEVGİLERİMLE