Tebessümlerle..

Gökmen Murat Mutlu'ya..

Fotoğraf "hayatın içindeki biz başlıklı" yazısında 2005 yılı nisanında, editörü olduğum dergilerden birin yayımlandı..Yazı ona aitti..
ve şöyle diyordu bir satırda.. "..Sebep belli gelmeye, gideceğimiz adres belli.."

Yıl 2007 Nisan

Gitti..27 yaşındaydı..Onaltısından sonra yaşamaz artık demişler ailesine..Böbrek hastası olması bi yana,normal yollardan yemek yiyemiyordu..Ne olduğu tam bilinemeyen vücudunu parça parça tüketen bir hastalıkla boğuştu.

Yaşadı.. O kadar sevgi doluydu ki.. Ufacık bedeninde, sevgi diye koca bir imparatorluk kurmuştu.. On bir sene direndi.. Son günler vücudunda hayati önem taşıyan tüm organları iflas etmişti..Buna rağmen.. Doktoru hayretler içindeydi..
“Direniyor” dedi..

O kadar acı çekti ki, ne böyle yaratıldığına, ne de günden güne tükenen vücudu için bir kere isyan etmedi.. Odasında,kendi yarattığı dünyasına ait yıllardır yazdığı yazılar, gazete küpürleri, ömür boyu kavuşulamayacağı bilinen sevgiliye yazılmış mektuplar bulundu..
Şimdi her biri kitap olmak için masamda duruyor..

Sevdi..Onlarca seveni vardı.. Mısralarında ve yazılarında hayatında yaşadığı acı ve zorluklara rağmen nasıl mutlu olunuru anlattı insanlara..

Adresi biliyordu..
Gitti.. Dostumdu..
Güzel bir akşamda.. Güzel tebessümler bırakarak yüzünde gitti..