Sektör İle İlgili Çözüm Önerileri.

bence sektörü en çok cep telefonalrı darbe vurdu telefondan baskıyı en az 25-30 çıkarmamız lazm.ikinciside ben dijital çıktıktan sonra bi sürü fotografçı açıldı bilende bilmeyende açtı kusura bakmasın kise ben labaratuarların yerınde olsam fotografçıların çogalmamaı için yeni açılan fotografçıların işini yapmazdım.bide promosyonlar var onlarda etkiledi diyebilirim.yani bi resim çekene nerdeyse ev araba verecek duruma gelmişiz.promosyon vererk bişeyler yapamayız.PROMOSYON YERİNE- KALİTE- DİYORUM.

#ödf' tarafından 23.02.2008 18:15:32 tarihinde düzenlendi.


#ödf' tarafından 23.02.2008 18:16:05 tarihinde düzenlendi.

ilk önce birbirimize saygılı olmayı öğrenmeliyiz kampanya denen illeti anmamalıyız bile üniversite vesikalık çekimlerini kaybettik sırada nufus cüzdanı pasaport ve sağlık karneleri var dernek başkanlarının bu konuya özellikle el atması gereğinin yapılmasını istemeliyiz en önemliside fiat istikrarı müşteriler mutlaka fotoğraf çektirecekler neden ucuz ve kalitesiz çaışıldığını düşünerek aklımızı başımıza toplamalıyız saygılarımla

Saygıdeğer meslektaşlarım ben yolda yürüken internet cafe camına şöle yazı yazmış; "VESİKALIK ÇEKİLİR" acaba bu nasıl bir uygulama kim izin veriyor böyle uygulamalara şikayet edeceğim yeri bilmiyorum meslektede yeniyim. bilmemek ayıp değil öğrenmemek ayıptır. eğe şikayetçi olacağım yeri söyleyebilirseniz.. yada buna hakkım varmı?
teşekkürlerimi sunuyorum.
______________________
Lütfen sadece sektörde yer alan kişiler yorum yazsın. Amatörler yorum yazmasınlar.cümlesine katıldığımıda belirtmek isterim.

#remi5861' tarafından 06.03.2008 23:57:45 tarihinde düzenlendi.

Remi5861 : Şikayet mercii vergi dairesi olabilir...

Mantıken internet cafeler işyeri ruhsatı alırken "internet cafe" olarak ruhsat alıyor "fotoğrafçı" olarak ruhsat almıyor. Bir hukukçu ile görüşmek sorunu çözebilir...

Öneri olarak algılanırmı bilmiyorum ama ben stüdyo fotoğrafçılığıyla başlayan fotoğraf geçmişimden bahsetmek istiyorum...

Amcam stüdyo fotoğrafçısıydı, ailem yurtdışında olduğundan çocukluğum onun yanında geçti. Eli sopalı, titiz, özellikle rötuş konusunda, döneminde İzmirde sayılı kişilerdendi. 10'lu yaşlarda seve-seve gittiğim gün kadar diğer şekildede gittiğim çok olmuştur. Hiposülfitle birinci banyoyu karıştırıp taze banyo bidonuna döktüğümün ertesi günü yediğim dayak sanki hala yanaklarımda. Tırnaklarım siyahlaşsında kızlara hava atayım diye saatlerce banyonun içinde parmaklarımı tuttuğum günler sanki dündü. Fotoğrafları akşamdan hazırlayıp, dükkanın heryerine serdikten sonra eve yola çıkmak acayip bir mutluluktu. Hele sabah gelip rutin temizlik sürecinin ardından çay ocağından Ali abiye çay seslendikten sonra o fotoğrafları tasnifleyip ve bütün pasajı çınlatan giyotinin gıcırtısıyla kesmek... Tekrar yaşamak istediğim çocukluk anılarım arasındadır. Öğleden sonra, doğum günü gibi partilere davet edilmek ve ilk ikramı almakta çok güzeldi. Sonra renkli filmler türedi, neden bilmiyorum ama biz aleni şekilde satışını yapmıyorduk. İsteyen olduğunda çekmeceden çıkartıp veriyorduk. 1-3-5-10-20 derken amatör makineler çoğaldı ilk giden bizim doğum günü pastaları oldu. Artık bizim itibarımızı küçücük makineler almıştı. Tabi bu aradada stüdyomuzada renkli fotoğraf sızmıştı bile. Amcamın Yashica Mat-124'ü kutusundan gönülsüz çıkarışı ve "bitti artık bu meslek!" şeklindeki serzenişleri hala gözümün önünde. Stüdyoda çekimini yap, amatörden filmleri topla, zarfla, laboratuvara gönder, ertesi gün gelsin hesapla zarfla iş tamaaamm. Bizim tırnaklar çok kısa bir süre sonra normale döndü. Bakkal dükkanından farkımız kalmamıştı, daha çok ciro yapıyorduk ama sanki daha çok kazanmıyorduk. Sektör amcamın düşündüğü şekilde küçülmemişti aslında, bilakis pasta dahada büyümüştü sadece biz mekan olarak pastayı yiyen değil servis yapan konumundaydık. Yapmak zorunda olduğumuz yatırımlardan parmağımızda kalan bişeyler oluyorsa yalanıyorduk. Haa bu arada doğum günü fotoğrafları bitmişti ama yerine video ve az olmak şartıyla fotoğraf çekimleri gelmişti. Ama pasta hiç bir zaman geri gelmedi, hatta gece 1-2 lere kadar süren düğünlerde çalgıcının yanında çilingir sofrası dururken "açmısın" sorusu bile sorulmuyordu.

Askerlik - kendi imkanlarımla bir takım denemelerle geçen sürecin ardından yine döneminde Sektörde! büyük bir firmada çalışma imkanım oldu.

Firmada fotoğraf geçmişi olupta satış temsilcisi olarak çalışan ilk kişi benim. Yıl 1995-1996, Polaroid Türkiyede ehliyet değişiminden sonra en şaşalı günlerini yaşıyor... Bölge Ege Bölgesi... İnsanlar sıcak... Bende onlarla aynı dili konuşuyorum... Saygı, sevgi, hörmet süper süper süper. Rüya gibi bi 3-4 yıl geçridim. Sonra yavaş yavaş dükkanlar bilgisayarlanmaya başladı... Olympus printerler, inkjet printerler derken... Dijitalin ilk ve en sert vurduğu firma benim firmam oldu. (Bölgemdeki stüdyocu arkaşalarımın büyük çoğunluğunu tenziye ederim) Daha önceleri beni kapıda karşılayan, "çay içmeden yemek yemeden salmam-olmaz" diyen arkadaşlar! Bilgisayar bağımlısı olmuşlardı "hoşgeldin!"i bile bazılarından alamıyordum... Galiba at ölmüştü ortaklıkta bitmişti... Herneyse... O dönemde Ege bölgesinde 1000 tane kadar farklı dükkana bir şekilde girdim-çıktım. İzmir'de bir abimin dükkan açılış davetiyesinde aynen şöyle yazıyordu. "BİZ, FOTOĞRAF KAĞIDI TİCARETİ YAPMIYORUZ!"

Eski bir stüdyocu olarak biz diye hitap etmek istiyorum...
Biz, yasal yönden güçlü olmadığımız sürece... (İçimizden biri arabasını sarıya boyayıp 'ben artık taksicilik yapıyorum' desinde göreyim)
Biz, bugün 10'lu yaşlarda ve bilgisayarla haşır-neşir bir çocuğun bile yapabileceği işleri yapıp para kazanacaz diye uğraştığımız sürece...
Biz, yaptığımız işlerin belge niteliği taşıması gerekirken rötüş adı altında fotoğraflara tecavüz ettiğimiz sürece... (Pasaport dairelerinin kendi göbeğini kendileri kesmeye çalışmalarının

mrb mine hanım ben fotograrçılıkğa yeni başladım ve ben photoshop 9 bilmiyorum bana gereken der yada kaynakları varsa öğrenmek istiyom da

fikret bey ne güzel yazmışsınız imrenerek okudum...
aslında iş yok diye birşey yoktur asil iş bizde bitiyor iyi ve kaliteli hizmet her zaman iş yapar gerisi yalan....

fdiker tek kelimeyle muhteşem tüylerim diken diken oldu

fdiker,kardeşim belki yaşıtız belki tanışıyoruzdur.Beni şöyle bir 25 sene gezdirdin.Her şey bir film şeridi gibi geçdi.O yıllar çok güzeldi yaşayan bilir.Yerden göğe kadar haklısın.Teşekkürler.