Öğretmene 2 Ay Tatil Çok(!)

insanlarla uğraşmak dünyanın en zor işi lazut hocam, Alalh kolaylık versin.
ama şu da var, insana yapılan yatırım da en bereketli iş, yaptığınız en kutsal vazife, öğretmek peygamber mesleği. o bakımdan da Allah razı olsun tüm öğretmenlerimizden

Hocam kuş uçmaz kervan göçmez bir köyde tek öğretmen olarak çalışırken bir gün tozlu yollardan bir araç yaklaştığını farkettim ki bu benim için ender görülen olaylardan biriydi.Müfettiş efendi gelmiş.
Gelir gelmez önce su istedi,gittim bir bardak su getirdim.'Yoo hocam içmek için değil arabayı yıkamak için' dedi beyefendi.Tamam ben şimdi atı hazırlıyorum deyince aval aval yüzüme bakıyordu ki 'Hocam burada suyu 3km ileride artezyen kuyusundan (ki içi bilumum böcek kaynar) at arabasıyla getiriyoruz' dediğimde yüzünün biraz kızardığını gördüm müfettiş amcanın.
Teftişte önüme bir kağıt uzatarak listedeki 30'ya yakın maddeye yaydığı evrakları sordu tek tek.Çoğu yoktu ama var dedim.Fakat bir evrağa gelince 'İşte o yok efendim' dedim.
İstediği evrak 'öğretmen devam devamsızlık defteri' idi.'Allah aşkına hocam ben burada tek öğretmenim,diyelim ki Perşembe günü okula gelmedim o deftere kendimi yazar mıyım devamsız diye?'
Amcam kalktı gitti hiddetle.Bir süre sonra teftiş raporu geldi notumuz düşük!
Ne öğrenciye baktı ne diktiğimiz ağaçlara...


Bize tatil fazla hocam,yatarız biz yıl boyu,bir de iki ay tatil yaparız!
Hem de ne tatil!
1 Temmuzdan itibaren Alsancak'ta dondurma satıyorum,külahta.
1 külah alana fotoğraf bedava...
NF üyelerine yüzde elli indirim yapılır...

Heyhat!

yaşasın köy okulları
babam da geçen bir müfettişi okulun dışına kadar kovalamış serkan hocam idolüm babamdır

bu arada, bu yaz izmir deki tır şöförü dayımı ziyarete gitmeyi düşünüyorum, ucuz olsun diye trenle yolculuk yapacağım, muhtemelen bu sıcakta pişerim. artık alsancakta dondurmayı beleşe verirsin bana, soğuruz biraz hem nf hem de meslektaşız, verirsin de mi, ha hacı !

Sevgili eray tüm öğretmenler adına teşekkür ederim..

Sevgili harmancı bir de benim başımdan geçen bir hikaye..

Konyanın merkeze en uzak -220 km- ilçesinin bir kasabasında müdürüm..Müdürlük te daha stjerliğim kalmadan verilmiş bana..

Okul taşımalı bir okul..Okulun hizmetlisi yok.Sobaları biz yakıyoruz, sınıfları biz süpürüyoruz, tuvaletleri biz temizliıoyruz.

Memuru yok.Müdür yardımcısı yok.11 öğretmenin maaşını ek dersini ıvırını kıvırını her şeyini biz yapıyoruz, gelen yazılara cevap biz yazıyoruz, gelen yazıları biz arşivliyoruz vs vs vs..

Okulda kadrolu öğretmen yok 7 tane sözleşmeli çalıştırıyorum..Onların SSK işlemleri berbat bir olaydır bilen bilir..

Neyse ha bir de okul denen kompleks yapı da üç binadan oluşuyor..Binaların yapım tarihleri de 1954, 1975, 1985..
yani tek başınasınız..Öyle düşünün.

İşte bu ahval ve şerait içerisinde iyi kötü bir şeyler yapmaya çalışıyoruz..

Müfettiş efendi geldi..Yok tavan kapağı neden açık kalmış, yok efendim birinci sınıf öğretmeni fişleri asmak için neden beyaz değil de siyah ip kullanmış -birileri bu son cümleme kıskıs gülerdir ama ne yazık ki çok acı ve gerçek bir olaydır- yok efendim tuvalaetlerde neden sıvı sabun yok, okulun a bloğu nun neden zeminindeki çukurlar kapatılmamış...vs vs vs..Yani tamam haklı olduğu noktalar da var ama ben daha stajerim artı daha bir yıl olmamaış artı çevreyi tanımıyorum ve en önemlisi de işte yukarda dediğim gibi tek başınasınız..

Ve o zaman okulun su elektirk telefon kırtasiye gibi paralarını da siz ödüyordunuz..Devlet sadece kömürünüzü veriyordu..Başka bir zırnık kayna vermiyordu..

Neyse uzatmayalım..Müfettiş efendi saydı saydı saydı ama daha dayanamadım

"Hocam bana akıl değil para verin para dedim..Ondan sonra konuşun.."

tabi o ana kadar sükunuetin koruyan bendeim bir anda böyle bir çıkışım onu şaşırttı..ve daha hiç bir şey diyemedi..

Yok abi yok biz yatıyoz para kazanıyoz

Not:Atakan abi valla sen üzerine alınma.Toplumda genel bir yargı var.Ben ona cevap vereiyorum.

Amin ,Sefer..

Dikkat etme zamanı artık, iftira da çirkin şey,o olayda..Yazık tabiki..

Öğretmenlik doktorluktan sonra en stresli iş çıkıyor her türlü araştırmada.

Öğretmen arkadaşlarım var iyi biliyorum bunları. Bütün memuriyetlerden daha zor olduğunu da. Ama işte o iki ay tatile ve ek derslerine takılır kalır herkes. Kıskanırlar falan çekemezler sanki.

Öğretmenlik çok zor iştir.

Eğer kuralına göre yapacaksan da tuhaf belki. Çünkü bilen biliyor Amerikalılar yapıyor müfredatı bu ülkede ilerde onların amaçlarına daha iyi hizmet edecek işini kolaylaştıracak şartları oluşturacak insan tipini nasıl yetiştirebilecekse ona göre hazırladığı müfretadı tavsiye kararları diye talim terbiyeyi veriyor onlar da aynen çıkarıyor bizim düşünülmüş uzman kadromuzca hazırlanmış müfredat diye. Müstemleke devlet gibiyiz. Adı milli eğitim artık sadece adı. Bu öğretmenlerimizi buna alet ediyorlar.

Öğretmenlerin hayatlarındaki en önemli şey çalıştıkları okulları ve öğrencileridir. Yakınen biliyorum. Hayatları budur. Aldıkları iki kuruş karşılığı olmak üzere üstelik tüm hayatlarını bu çocuklara satarlar. Bu ülkeye satarlar. Tüm personeliyle 700 bin (600 bin kadarı öğretmen) falan ettikleri için küçük bir zam büyük paralara malolacağından doğru dürüst zam da alamazlar. O aldıkları az parayla örnek bir insan oluşlarını, model olmak zorunluluklarını ve asaletlerini korumak zorundadırlar. Öğretmen duruşunu korumak zorundadırlar öğrencilerinin gözünde.

Öğretmenlerin yaptıkları işler yürek dağlar, içinizi acıtır.

Bu ülke hala ayakta ise bu öğretmenlerin bu stresle ayakta duruşlarına, her gün derse başladığında kendinde yeniden bulduğu enerjiye borçludur bunu. Onların yığınla lüzumsuz işe, angaryaya, anlamsızlıklara her önüne gelenin laf edişine dövüş taşı edişine rağmen, eğitimsiz ve insanı anlamaktan uzak müfettişlere rağmen, emeklerinin karşılığını kimsenin vermeyişine onu taltif etmeyişine rağmen hayatlarını böyle çürütmek pahasına çalışmalarına borçludur.

Çocuklarımızın kanlarıyla beslenen dershanelerin önünü kesemeyen/kesmeyen siyasetçilere rağmen, 5 gün okula giden, kalan iki günde de ana ve babaları hafta sonu uyuyorken dershaneye giden ve tarihe insanlık suçu olarak geçmiş endüstri devrimi yıllarında hiç tatilsiz çalıştırılan çocuklar misali çırpınan, çocukluklarını yaşayamayan, hayal kuramayan, kişilik olarak gelişemeyen, öğütülen ve iğdişleştirilen kısacası yokedilen çocuklarımıza rağmen, sistemin "vur kamçıyı daha vur" deyişine rağmen acı dolu bakışlarını gizleyerek elindeki tebeşiri ötmesin diye kırıp tahtaya yazarken öğretmenin iki aylık tatilinin aslında onu paklamaya yetmediğini bilmeyen insanlara rağmen çalışan öğretmenlerimizin yaptığı iş kutsaldır.
Dünyanın başka hiç bir yerinde olmasa bile bu ülkede kutsaldır.

Bu yaşımıza rağmen hala şu "kötü" dünyada insan olarak varoluşumuzu sürdürmeye devam edebiliyorsak bu gücü kendimizde buluşumuzda o çocukluğumuzun ideal insanları, dürüst insanları, iyi insanları olan sevdiğimiz öğretmenlerimizi hala saygıyla hatırlıyor oluşumuzun ciddi payı vardır.
ilkokulda sınıfta yüze kadar takılmadan sayabildim diye okulun sobasında yansın diye öğrenciler tarafından getirilmiş kırılmış badem kabuklarının arasından arayarak bulduğu, kıranların gözden kaçırmış olduğu 3 tane bademi hediye olarak bana veren ve beni kucaklayıp havaya kaldıran ve yıllar sonra beni gördüğünde ben onu tanıyamadığım halde bana adımla hitap eden emekli olup saçları ağarmış ama yüzündeki sevecenliği yitirmemiş öğretmenimin payı büyüktür.
Tanımamıştım onu, ben büyümüştüm asıl değişen bendim halbuki ama o beni tanıdı. Bunu hatırladığımda çok gözlerim dolmuştur sonradan.
Bunlar kutsal insanlar. Bunlar çok büyük insanlar.

Lisede çok iyi bir üniversiteye girebilmem için canla başla çalışan ve düşündüğümüz yere girdiğim haberini başka bir yerde birilerinden öğrendiğinde arkadaşlarını toplayıp kutlamaya giden (duydum bunu anlattılar bana ne kadar sevindiğini öğretmenimin) ve üniversite yıllarımın ortasında hep bi ziyaretine gidip de teşekkür etmeyi, oturup konuşmayı, bana verdiği bilgilerin ne kadar değerli olduğunu üniversitede daha iyi anladığımı söylemeyi düşündüğüm öğretmenimin kanserden öldüğü haberini aldığımda boğazımda düğümlenen şeyi unutmam mümkün değil. Hala yaşıyor gibi gelir bana.
Ve içimdeki o bir gün teşekkür etme isteği hala capcanlı durmaktadır.

Öğretmen ve öğrencisi arasındaki bağ çok özel bir bağdır. Çok yüce çok kutsal bir bağdır. Kişiyi insan olmaya, düzgün olmaya davet eden, buna zorlayan, ikna eden, insanı kendine getiren bir bağdır. Öğretmen öğrenci arasındaki o gizil bağ...
Çok ulviyetli ve yüksek bir duygu bağıdır o. Gizli bir insanlık anlaşması gibidir. Tekamülün önemli adımlarından biri bu bağ olsa gerektir herhalde.

Öğretmenlik çok zor iştir
çok zor.

Tüm öğretmenlerimin anısına sonsuz saygılar...

#kansukara' tarafından 30.06.2008 01:45:45 tarihinde düzenlendi.

Almanya da öğretmenliği yaşadıktan sonra, Türkiye de öğretmenliği gözüme kestiremiyorum. Allah yardımcınız olsun. Sizin yaptığınızın 100 de birini yapmıyoruz burda.

Tembel adam.

siz türk öğretmenler orda çocuklardan başka herşeyle uğraşıyosunuz. bisürü defter, dosya, çalışmalar arasında boğuluyosunuz. öğrenciye nasıl sıra geliyor anlamıyorum. Burda biz sadece öğrenciyle ilgileniyoruz. lazut hocamın yazdığı 99 maddenin 98 ini müdürler ve sekreterler yapıyor. Biz sadece 1ini yapıyoruz. yazık size, acıyorum.