Daha Özgür Daha Gururlu

İdeal özgürlüğün hiçbir zaman mümkün olmadığını biliyorum,özgürlük birsembolben daha çok kendimi rahat ve daha huzurlu kılmak için yaptım.Neyse ilk ayrıldığımda arkadaşın evinde kalıyordum eve çıkmayı planlıyordum ama yanıma çıkacak sağlam evarkadaşı bulamayıncacaydım,şimdilik yurtta kalıcam.

Şu an Didimdeyim en azından bana da ait olan birev var burada,ama biz burayı satacağız onun başında duruyorum.Hatta annem İzmire uğraması gerektiğiiçin tek başıma uğraşıyorum bu işlerle,evi de pek satmak istemiyordum aslında.

Okulumu sormuşsun buffalo 1.sınıftayım amaiki sene üstüste kaldım,hayatım eskiden ne güzeldi daha başarılydım,şimdi işler farklı sanırım ergenlik dönemini verimli atlatamadım.(Şu sıralar Erdal Atabekin Kuşatılmış Gençlik adlı kitabını okuyordum da)

Ablana bir çiçek al da git diyenlere durumu iyi aktaramamışım sanırım,ablamla barışmak gibi bir niyetim yok,çünkü eksikliğini hissedeceği insanlar barışır insan.

Sağolun tüm cevaplarınız için.

Evet bende bir hışımla evden ayrılmıştım,o zamanlar 18 yaşındaydım..Baba evinden ayrılırken yanımda bir bavulum ve orgum vardı.Bir süre barlarda müzük yaptım,,bekar evlerinde kaldım,,çok pişman olmuştum fakat söz vermiştim kendime şayet birdaha babamın karşısna çıkarsam aslan gibi çıkacağım,ayaklarımın üzerinde duracağım..Moskovaya gittim bir restuarnta müzik yapıyordum,kominizimin yeni yıklıdığı dönemler olduğu için para çoktu etrafta,güzel para kazandım ve okula başladım orda tekrardan,güzel sanatlar..hep okudm hem çalıştım..hemde ne çalışma,,- 30 derecede sabah 4 de kalkıp havalanına gider istanbuldan bana gönderilen büyük çuvallar içerisndeki çorapları alır daha sonra pazara gider tezgah açıp saat 12:00-13:00 e kadar satıp ordan okula gider dersleri takip eder akşamda 7:30 da restuaranta müziğe başlardım.bu şekilde 5-6 sene çalıştım şimdi alanyadayım..evlendim evimi aldım,arabamı aldım,işimi kurdum,çocuğum ve mutlu bir ailem var..Babammı,,halen benimle gurur duyar..Çünki bu iş en çok onun işine yaradı.bana bakmakbir tarafa 2 sene önce onada ev aldım memleketten.Şimdi bu bir başarı olabilir..ama hayat hep böyle değil..Sabır çok gerek,,babamın evindeyken annem beni sabahları kesınlıkle uyandıramazdı,,10 11 e kadar yatadrım,kahvaltı hazır olur kahvaltı beğenmezdik..sağa sola bağıırdık benim gömleğim nerde pantolunm nerde....daha sonra çok geceler ağladım,ama hep bi hırs vardı bende.yapacam dedim..Allah güldü yüzüme..tam terside olabilirdi..mafyanın ve düzensizliğin bol olduğu ülkede 10 dolar için canımdanda olabilirdim..buda b ir ihtimal ama dedğim gibi sabır,dürüstlük,çalışkanlık ve şans..bunlar olacak..

Öncelikkle yeni attığın adımın sana başarı getireceğini umuyorum. Çünkü ancak bu şekilde - zorda kalınca - "yaşamayı" öğrenip sorumluluk duygularımızı daha da geliştirebiliyoruz. Tek yaşamanın özgülük hissinden çok daha başka katkıları vardır, hemde bu yaşta. Şuan yapman gerekenin sana katacak çok şeyi olan okuduğun üniversitenin verdiklerinden fazlasıyla yararlanmak olduğunu düşünüyorum. Not olarak başarılı olmak veya sınıfı geçmek öyle çok da önemli birşey değil. Önemli olan senin işine yarayabilecek bilgileri veye düşünleri alabilmek. İşte bunlar seni ayakta tutacaktır.

Ayrıca kitap okumana sevindim, hiç bırakma.

Kolay gelsin.