Canım Çok Acıyor!!

Telefon acı acı çalıyordu ,saatin kaç olduğunu da bilmiyorum. geceleri uyumaz, sabahları kalkmaz olmuştum.sürünerek gittim telefonun yanına.Polis!! dedi karşıdan gelen ses..hala gecenin mahmurluğunu atamamış ve uyanamamışken; trafik kazası!! dedi Antalya kemer yolu üzerinde dedi,telefonunda sizin isminizi görüp aradık, durumu kötü dedi …..şimdi hastaneye kaldırıyoruz…
Antalya-kemer yolu ? trafik kazası ? durum kötü ? hastane ?telefon ? rehber? Ama benim Antalyada tanıdığım kalmadıki ! diyebildim sadece telefon kapandıktan sonra
Cok zaman önceydi,tanıdığım ve gözlerine vuruldugum biri vardı.cok sevmiştim,aşkın ne oldugunu ondan öğrenmiştim,oda beni seviyor,üzerime titriyor zannetmiştim,onunla evliliği hayal etmiştim,ona her seyimi vermiştim,hayatımı bile feda etmiştim,hiç sıkılmasın hep mutlu olsun istemiştim,türlü şaklabanlıklar yaptım gülmesi için,şaşırtmak için ummadığı anlarda güller göndermiştim,ben onu çok sevmiştim..
Tain isteme dedim anadoludan …O hep antalyayı istedi ve isteği oldu sonunda ….elimden ucuverecek sanmıştım..istememiştim kalabalık o şehri ..bir ev tutmuştu göreve başladığı mevkiye yakın..ve bir daire tutmuştu en kıyağından …oldum olası zevkli kızdı ,zevkine düşkündü..ben gibi mutavazi yasam çizgisi yoktu..siyasi fikri hiç taşımıyordu…fakat sevmiştim işte .
Körolası durumum her an yanında olmayı engelliyordu.ben buradaydım o orda..sadece yanındayım her zaman dıyebiliyorduk telefonda.bir boşluk bulup gitmeliydim yanına..mutlaka bir boşluk.çok özlemiştim..akşam mesai çıkışı orda olmalıydım o ara zili çalıp şaşırtmalıydım kapıda belirince.arkama sakladığım gülleri uzatıp busemi konduracaktım dudaklarına kapı eşiğinde.hatta hediyede almalıydım üzerine yakışan bir bistüer,veya bir şal..
O boşluğu buldumda..hiç vakit kaybetmeden yola bile koyuldum..oda beni özlemiştir sandım. Boynuma dolanıp iki damla ağlar sandım. Hoş geldin diyecek sandım.
Erkenden inmiştim şehre.iş çıkışını bekliyeyim demiştim..kapıdan yabancı hatta elalem sayılacak birisiyle cıktı.ikiside gülüyor vede havalarda uçuyorlardı ben yanlış anladım dedim,salakmısın oğlum dedim ,yapmaz dedim……….nedense takip ettim ..acaba ? mı
Tuttugu evin kapısındalardı..yok yaa şimdi iyi akşamlar dileyecek ve erkek yanından ayrılacak diye düşündüm..elini cebine attı ve anahtarı cıkardı ..kapıyı erkek açtı..o ara dondum.genede kızdım kendime yanlış anlıyorum diye..daha bu sabah konusmustuk geleceğimi bilmeden..seni seviyorum demişti..ne kadar hızlı söylemişti
Bunaltıcı sıcak havada iki kat donuyordum..ne yapabilirdim.elimden ne gelirdi..bunun bir acıklaması olabilirmiydi? Bu adam kimdi?
Divane gibi dolandım geç saatlere kadar ,gecede olmuştu.. sonunda kapıya yöneldim.zil hiç bu kadar acı çalmamıştı.üst tarafı andan üryan yarı çıplak açmıştı adam kapıyı buyur kardeşim? dedi ne istiyosun bu saatte?..şey !! diyebildim sadece şeyyy !!….
İçerden kim o hayatım? dedi tanıdığım bir ses. kim bu saatte?ne istiyormuş?
Gözlerim fırladı birden..vestiyerdeki aynadan silüeti belliydi ve mavi geceliği..ben almıştım..
Benim!!! diyebildim sadece irkildiğini ve uzerıne birseyler giymeye calıştıgını gördüm. Karsıma cıkmaya hazırmıydı?ben hazırmıydım?
Polis telefonda hastanenin adresini veriyordu.birden irkildim..Ama benim Antalyada tanıdığım kalmadıki!!!..arabayı çalıştırdım kaç saatte vardım bilmiyorum..kin ve elem karışımında bir yerdeydim.hastaneye girdiğimde sedyede gördüm ameliyathane yolunda sadece mavi gözlerinden tanıyabildim, kan deymeyen tek yer orası kalmıştı..beni gördü ..gözlerini az daha aralayabildi
Canımı çok acıttın!! Allah’ta seninkini acıtsın demiştin
Canım cok acıyor …


Yalçın Koçer..