Fotografçılığın Yedi Katı

Arkadaşlar, internette daha önceden yerini işaret etmiş olduğum hoş bir makale vardı:

"The Seven Levels of Photographers", Ken Rockwell tarafından kaleme alınmış.

http://www.kenrockwell.com/tech/7.htm

Üşenmedim gücenmedim, bu yazıyı Türkçe'ye çevirdim, elimden geldiğince.

Dante'nin "İlahi Komediya"sının üzerine kurulmuş olan yazı, fotografçılara kara mizah tarzında taşlamalar içeriyor. Eminim okurken az yada çok yüzünüz kızaracak (benimki bir hayli kızarmıştı mesela )

-------------------------------------------------------------

Sanatçı: En Üst Kat 7 ( Cennet)
Bu en üst seviyedir.
Bir sanatçı hayalgücünü "fotograf" denen elle tutulur halde zaptedendir. Gerçek veya hayali bir yerin veya kişini ruhunu bu fotografla yakalar, bakanlarda da bundan hoşlanır.
Bir sanatçı kullandığı aletlere tamamen hakimdir. Sanatını yaratırken, sanatçının ruhu yakalamaya çalıştğı şey uğruna bedeninden sıyrılır. Yaratmazken aletlerini öğrenip tecrübe eder, ama yaratırken, fotograf makinası aklının bir uzantısı oluverir. Fotograflarını üretirken, zaten ustası olduğu için hiçbir teknik konuyu bilinçli olarak düşünme gereği duymaz bile.
Olayı müziğe benzetirsek, müzisyen akor basarak alıştırma yapabilir, ama müzik yaparken, parmakları aklına bile gelmez, çünkü o anın coşkusu içinde kaybolup gitmiştir ruhu.
Nasıl bazı profesyonel sörfçülerin bir düzine sörfü veya gitaristlerin 23 tane gitarı varsa, bir sanatçının da herbiri farklı yerlerde kullanılan birdolu makinası olabilir.
Yine aynı şekilde, bazı sanatçıların da sadece bir tanecik makinası olabilir, hatta bazılarının hiç makinası olmayabilir. Sanatçılar bazen komik giyinirler ve geç kalkmaya meyillidirler. Genellikle güzel kadınların fotografını çekmeyi tercih ederler ve bundan da gurur duyarlar.
Hiçkimse onların eserlerini göremez, çünkü bir kendi kendilerini tatmin etmek gibi rezil bir yetenekleri vardır ve maalesef kendi harika eserlerini pek takdir etmezler. Üzücü bir açmaz sonucu eserlerini başkalarına gösterenler "Fahişe" seviyesine düşecekleri için, gerçek bir sanatçının işini görmeniz asla mümkün değildir, gördüğünüz şey artık bir fahişenin eseridir. İyi sanatçılar çoğunlukla tanımadıkları kimselere eserlerini gösteremeyecek kadar utangaçtırlar, çünkü gösterdik bizzat kendi ruhları, iç dünyalarıdır.
Sanatçı, iğne deliğinden tutunda, kullan-atlara, 8x10lara kadar her çeşit makinayla çalışır. İstediklerini gerçekleştirmek için ihtiyaç duyduğu herşeyi kullanabilir.

Fahişe: Kat 6
Fahişe, sanatı için ruhunu para ve uyuşturucu karşılığı satan sanatçıdır.
Kendini bu seviyeye indirerek ufkunu da daraltmıştır.
Niye ? Çünkü kişi kendine yemek ve barınma sağlamak için ruhunu satmak zorunda kaldığında, bir daha gidişatını değiştiremez, yani yeni şeyler denemeye çalışmaz.
Yıllar sonra bir fahişe kendini geçindirecek düzeye varsa bile yine de yeni şeyler denemeye açık olmayacaktır, çünkü hala paraya ihtiyacı olacaktır.
Destekçisi olan sanatçılar ( yani bir galeri veya başka bir sanatçı tarafından desteklenenler, aynen fuhuş sektöründe pezevenklerin yaptığı gibi), tarzlarını değiştirirlerse bu destekçilerini kaybedebilirler. Anlayacağınız, para karşılığı üretilen sanat nadiren gelişir veya özgünleşir.
Satan tarz, fahişenin müşterisinin ve pezevenginin (destekçisinin) istediğidir. Barnbaum's sanat üzerine yazdığı kitaba bir bakın. Başarılı bir fahişenin kabul görmüş bir tarzı varken yenisine geçmesi olağanüstü zordur.
Bu yazıda kategori 10'daki fahişe sınıfı hakkında daha fazla malumat var.

Amatör: Kat 5
Gelirinin yarısından daha azını fotografçılıktan kazanan amatördür. Bu durumun fotograflarının kalitesiyle ilgisi yoktur.
Fotograf çekmek bu kişinin aşkıdır. Arı ruhlu iyi amatör aradaki katları aşıp doğrudan sanatçı katına erebilir.
Haftasonları ek iş olarak düğün dernek fotografı çekseler de amatör kabul edilirler, çünkü çektiklerin fotografın parasını alıyorlardır sadece. çekilen resimlerin karşılığın