Fotoğraf Sanatçısı Diye Bir Haltyok

sanatın bir kısmı yalan olabilir ama fotoğraf yalan olmamalı.ben fotoğraf bölümünde okuyorum emin olun bildiğim inandığım fotoğrafa dair herşey değişti.belsel sandığımız,makro sandığımız,stüdyo sandığımız ve anlamları çok ama çok farklı şeyler olduğunu ve bunları icra ederken yani çekerken ama tam anlamı ile alt yapının ne kadar önemli olduğunu anladım.tartışmada benim anlatmak istediğm bu, ben daha yeni yim 6 yıldır fotoğraf çekiyorum kendime amatörüm bile diyemiyorum
sürrealizm,dada,ekspresyonistler daha bir çoğu çok farklılar.
başlarda söylemiştim birileri bize yanlış bişeyler öğretiyor.farklı yönlendiriyor.şu tartışmyla dalga geçenler bile ki yok şükür şu an o birileri taraftarları

düzeyli bi şekilde tartışmalar herzaman olsun

Fotoğraf konusunda akademik boyutta eğitim almak isteyenler, Örnek ; Dokuz Eylül Üniversitesi - Güzel Sanatlar Fakültesi - Fotoğraf Bölümü sınavlarına girerek bu işe başlıyorlar.
Fotoğraf sanat mı ? ve...bu işi icra eden sanatçı mı ? tartışmaları hiç bir zaman bitmeyecektir.
Ben, bu konu ile ilgili olan üniversitelerin isim ve ünvanlarından yola çıkarak bizlere fikir verebileceğini düşünüyorum.
Buna rağmen, tartışmalarını sürdürmek isteyenlerin...bu öğretim kurumlarından bilgi almalarını ve hoşlarına gitmeyecek bir bilgi gelmesi durumunda da çocuklarını bu gibi ilim - irfan yuvalarına yazdırmamalarını öneriyorum.

Ne güzel tartışma olmuş ve devam edeyim. Evet fotoğraf yalandan doğar. Neden? Çünkü, gerçeklik dediğimiz şey bu gördüklerimiz değildir. Gerçeklik Platon'a göre idealardır; Mevlana'ya göre ilahi aşkın kaynağı olan yaratıcı sevgilidir. Dolayısıyla aslında fotoğrafçı yalanın yalancısıdır. Ne de olsa dijital kayıtlar görüntünün asla kendisi değildir, bir kopysaıdır ( 1 ve 0 lardan oluşur). ( Bu felsefi bir yaklaşımdır ve ben de böyle düşünüyorum)

Anektod-1
Picasso, Paris’teki atölyesinde çalışmaktadır. Merdivenlerde rap rap yürüyen çizme sesleri duyulur. Kapı açılır. İçeriye Hitler’in Fransa’daki elçisi Otto Abetz girer. Ressamın işliği (atölyesi) soğuk ve karışıktır. Bir ara elçinin gözü ünlü “Guernica” resmine ilişir. Tablodan duyduğu dehşetle irkilir. Ve kekeleyen bir sesle, “Bunu siz mi yaptınız?” diye sorar. Picasso, Alman uçaklarının bombardımanı altında, savunmasız bir şekilde can veren yurttaşlarının kulakları yırtan çığlıklarını duyar gibi olur bir anda. Ve sonra şamar gibi bir karşılıkla: “Hayır, siz yaptınız!” der.

Yaratıcılık insan için söz konusu olamaz. İnsan sadece var olanı farklı şekilde yansıtabilir. Hele fotoğraf için yarataıcılık asla söz konusu olamaz. Sadece birleştirme, değiştirme vb şeyler yapılabilir, yoksa yoktan var edilen hiçbir fotoğraf yoktur. Zaten fotoğrafın konusu nedir ki?

Yetenek, bir insanın bir işi yapabilme becerisi, öğrenme kapasitesdir. Öyleyse yeteneğin bilgi ile alakası vardır. Fotoğrafçı fotoğraf makinasını, heykeltıraş çekicini nasıl kullanacağını bilmelidir. Fotoğrafçının doğayı fotoğraflamak için coğrafi bir bilgiye; heykeltıraşın ise insan yapabilmek için anatomik bilgiye ihtiyacı vardır.

Sanat aslında bir duygu iletimidir. Amacı da güzeli ortaya koyabilmektir. Dolayısyla güzellik sadece bir bilgi ve akıl işi değildir. Sezgi ve hayal gücü işidir. Bir fotoğrafçının bu yüzden bilgisinin yanında sezgi ve hayal gücü yoksa ortaya bir sanat eseri koyamaz. Bizim sıkıntımız da bu sanırım. Bilgimiz var ama bu bilgiyi sezgi, hayal gücü ve duygularımızla birleştiremiyoruz. İşte bu yüzden sanatçı acı çekmeli falan diyorlar. Çünkü sanat daha çok duygu işidir.

Ara Güler, sanatçı mıdır değil midir? tartışılabilir ama bence çok şanslıdır. Çünkü bu işi ilk yapanlardan. Eğer Ara Güler bizlerle aynı zamanda doğsaydı Ara Güler olmak için 10 kat daha emek harcaması gerekecekti. Yeteneksizlikten mi? Asla. Neden peki? Bilgi kirliliğinden ve fotoğraf çekenin çok olmasından ve iyi bir fotoğraf izleyicisinin olmamasından. Bu da bir sorun aslında. Fotoğraf çekiliyor. Kimin için? İzleyici için. İzleyiciler nerede? Kimler? Sanat ve fotoğraf düzeyleri ne alemde?

Anektod 2
Bir sergide seyircilerden biri Picasso’nun tablolarından birine bakarak “Bu ne biçim balık?” deyince, Picasso “Balık değil, resim.” der.

doğruluk göreceli bir kavram ise Ara Güler'in söylediği kendisine göre doğrudur...Bence diye başlayan cümlelerin hepsinin doğruluk payı vardır ve fotoğraf güzel bir şeydir, hoştur, güzel kokmaz ama güzeldir ne biliyim öyle işte der kaçarım...

@savage, söylediklerinin birçoğuna katılıyorum.
@savage, söylediklerinin birçoğuna katılmıyorum.

iki cümlede de doğruluk payı var değil mi ?
öyle bir beyne sahiptir ki insanoğlu, o bir mucizedir tek başına.
çok uç bir örnek belki ama, insan öldüren biri bile, bunun açıklamasını yapabiliyor. doğruluk payı olabiliyor. Ama bir soru daha çıkıyor ortaya o zaman: "neye göre ? kime göre doğru ? "
Bu yüzden "bunu sen mi yaptın ?" sorusuna,
"Hayır!siz yaptınız!" cevabı verir beyin.
Bu yüzden, "bu ne biçim balık ?" sorusuna,
" o balık değil resim" cevabını verir beyin. Üstelik bunu sadece Picasso'ya ait olan beyin yapmaz, her beyin, buna müsait yaratılmıştır.

Aslında, insanlar da, farklı lensler kullanıyor hayata bakarken, tıpkı fotoğraf makinası gibi .. ne kadar geniş açı bakıyorsak, doğruların çeşitliliğini de o kadar görebiliyor ve anlayabiliyoruz. Böylece, hayat da, kendi vizörümüzden yansıyanlarla şekil alıyor.

Sanat, yaratıcılık mıdır ? olanı iyi yansıtmak mıdır ? Eğer yaratıcılıksa, sanat diye bir şey yoktur. çünkü biz bilmesek de, herşey zaten yaratılmıştır. Bunu, sadece fotoğrafa mâl etmek hata olur o halde. tüm sanatlar yalandır.

Dolayısıyla,yine söylüyorum, "biz de birer yalanız demektir bu ! "

Ama yansıtmaksa eğer sanat , o zaman iyi yansıtılan herşey, SANATTIR.
Fotoğraf,resim,heykel, insan,lisan,vicdan.......HERŞEY...

desiye katılıyorum

tşkler lasthope

iyi iyi guzel tartısma olmuş

değil mi çağdaş özlemiştik böyle tartışmaları

Çağdaş abi böyle tartışmalar sana göre diil ki... aksiyon ve heyacan dolu tartışmaların adamı çağdaş abi... Kalmadı eskisi gibi öyle tartışmalar, insan uyuyamazdı valla...